Amaç: Bu çalışmanın amacı diyabetik hastalarda hematüri sıklığını belirlemek ve bunun mevcut klinik ve laboratuvar değişkenleriyle özellikle de
albüminüri ile olan ilişkisini değerlendirmektir.
Yöntem: Çalışmaya aynı başvuruda tam idrar tahlili ve idrar albümin/kreatinin oranı istenen 302 diyabet hastası dahil edilmiştir. Hastalar hematürisi
olan ve hematürisi olmayan hastalar şeklinde iki gruba ayrılmıştır. Hastalara ait hemogram sonuçları, spot idrar albümin ve kreatinin düzeyleri, serum
glukoz, total kolesterol, LDL kolesterol, trigliserid, BUN, kreatinin, albumin, sodyum ve potasyum sonuçlarıyla ALT ve AST enzim aktiviteleri, tam idrar
tahlili, serum CRP düzeyleri, HbA1c düzeyleri ve tahmini glomerüler filtrasyon hızı (eGFR) düzeyleri retrospektif olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların yaş ortalaması 54±13 yıl bulunmuştur. Hastaların %23.5 (n=71)’inde hematüri saptanmıştır. Çalışmaya dahil
edilen 229 (%75.8) hastanın normoalbüminürik, 52 (%17.2) hastanın mikroalbüminürik, 21 (%7) hastanın ise makroalbuminürik olduğu görülmüştür.
Hematürisi olan diyabetik hastaların idrar albüminüri değerleri hematürisi olmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek saptandı (14.23
mg/g vs 1.96 mg/g, p<0.001). Makroalbüminüri görülme oranı hematürisi olan hastalarda olmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek
bulunmuştur. Hematürisi olan hastaların ortalama eGFR değerleri hematürisi olmayan hastalar ile karşılaştırıldığında daha düşük bulunmuştur. Ancak
istatiksel anlamlılığa ulaşmamıştır (p=0.055).
Sonuç: Diyabetik hastalarda hematüri sık görülmektedir ve hematüri diyabetik böbrek hastalığının bir bulgusu olarak karşımıza çıkabilir. Hematürisi
olan hastalarda albüminüri değerleri daha yüksek ve eGFR değerleri daha düşük bulunmuştur.
Objective: The aim of this study was to determine the frequency of hematuria in diabetic patients and to evaluate its relationship with current clinical
and laboratory variables, especially albuminuria.
Method: Three hundred and two diabetic patients were included in the study. The patients were divided into two groups as those with and without
hematuria. Hemogram, spot urine albumin and creatinine, serum glucose, total cholesterol, LDL cholesterol, triglyceride, BUN, creatinine, albumin,
sodium, potassium results, ALT and AST enzyme activities, complete urinalysis, serum CRP levels, HbA1c levels and estimated glomerular filtration rate
(eGFR) levels of patients were evaluated retrospectively.
Results: The mean age of the patients was 54±13 years. Hematuria was found in 23.5% (n=71) of the patients. It was observed that 229 (75.8%) patients
included in the study were normoalbuminuric, 52 (17.2%) patients were microalbuminuric, and 21 (7%) patients were macroalbuminuric. The urinary
albuminuria values of diabetic patients with hematuria were found to be statistically significantly higher than those without hematuria (14.23 mg/d vs
1.96 mg/d, p<0.001). The incidence of macroalbuminuria was found to be statistically significantly higher in patients with hematuria than in patients
without hematuria. The mean eGFR values of patients with hematuria were found to be lower compared to patients without hematuria. However, it
did not reach statistical significance (p=0.055).
Conclusion: Hematuria is common in diabetic patients and hematuria may be a manifestation of diabetic kidney disease. In patients with hematuria,
albuminuria values were higher and eGFR values were lower.
