İlahi sıfatlar, tevhit kavramının merkezinde yer alması dolayısıyla her bir âlimin ilgisini çeken bir konu olmuştur. Özellikle sıfatzât ilişkisi çerçevesinde süregelen tartışmalar konuyu daha ilgi çekici hale getirmiştir. Allah‟ın sıfatları konusunu kendi dönemindetartışan isimlerden birisi de Şemsüddîn es-Semerkandî‟dir (ö.722/1322). Bu makalede temel amacımız, Şemsüddîn esSemerkandî‟nin Allah‟a yüklediği sıfatların neler olduğunu ve ilahisıfatlar tasnifinin İslam düşüncesindeki yerini tespit etmek ve sıfatlarla ilgili ortaya çıkan problemlere nasıl bir yaklaşım geliştirdiğiniortaya koymaktır. Bu nedenle betimsel nitelikli bu çalışmada doküman taraması yapılarak müellifin temel kelam eserleri çerçevesinde içerikler tahlil edilmeye çalışılacaktır. Semerkandî‟nin hemenher eserinde sıfatları tahlil ettiği ve tasnife tabi tuttuğu anlaşılmıştır. O sıfatları vucûdî ve ademî olmak üzere iki gruba ayırmıştır.Ayrıca vucûdî sıfatları da hakikî ve izâfî olarak ayrıma tabi tutmuştur. Ayrıca o, fiilî sıfatları izâfî sıfatlar içerisine dâhil etmek suretiyleMâtürîdî gibi subûtî sıfatlardan saymamış, bunun yanında daEş‟arî‟nin fiili sıfatların hâdis olduğu görüşüne de katılmamıştır.
The subject of divine attributes have been attracted the attention of every scholar because of their centrality in the concept of monotheism (tawhid). In particular, the ongoing discussions within the framework of the relationship between attribute and person have made the subject more interesting. Shams al-Dīn alSamarqandī is one of those who discussed the subject of God's attributes in his own time. In this article, our main aim is to determine the attributes that Shams al-Dīn al-Samarqandī attributed to Allāh, to point out the place of divine attributes classification in Is lamic thought and to reveal how to develop an approach to problems arising from attributes. For this reason, in this descriptive study, we will analyze not only the content of the document but also the content of the author. It is understood that al-Samarqandī analyzed and classified the attributes in almost every book. He divided the attributes into two groups as wujudī and ʿadimī. In addition, he distinguished the wujudī attributes as ḥāqiqī (true) and iḍafī (relative). Moreover, he did not count the subjective attributes by including the actual attributes in the relative attributes as did al-Māturīdī. al-Samarqandī disagreed with al-Ashʿarī 's view that the actual attributes were true.
