Babil’de çivi yazılı kayıt geleneği, Babil’in Persler tarafından ele geçirilmesinin ardından, neredeyse Hellenistik dönem sonlarına kadar saray ve tapınak yazmanlarınca devam ettirilmiştir. Babil egemenlerinin siyasî, askerî ve sosyal içerikli icraatlarının kronolojik açıdan kayıt altına alınması, özellikle Makedon Kral Büyük İskender’in (III. Aleksandros) seferi sonrasında (MÖ 331), Babil’de oldukça farklı bir egemenin deneyimlendiği sürecin aydınlatılmasını sağlamıştır. Ayrıca bu kayıtlar, İskender ve onun ardından imparatorluğunu paylaşan Hellenistik Kralların, Babil gibi kadim bir kent ve kültüre yönelik izledikleri politik tavrın netleştirilmesinde etkin olmuştur. İskender, Babil kentinin hem askerî açıdan elverişliliği hem de sosyo- kültürel açıdan köklü bir kralî merkez olması nedeniyle ele geçirilmesinde ısrarcı olmuştur. İskender’in imparatorluğuna kattığı Babil’de ölümünün ardından bu kadim kentin idaresi, komutanı Seleukos Nikator ve onun ardılları tarafından Partlar’ın hâkimiyetine kadar sürdürülmüştür. Seleukos Nikator, Babil valiliği/satraplığı sürecinde yakından tanıma fırsatı yakaladığı temel Babil geleneklerine uyum sağlamaya özen göstermiştir. Kral, Selekos Krallığı’nı kurduğu ve Babil’i krallığının bir parçası haline getirdiğinde, ardından gelen Seleukos Kralları’nın, özellikle Babil’in köklü inanç geleneklerine gereken hassasiyeti göstermeleri adına önderlik etmiştir. Seleukos Kralları’nın Babil’deki inanç sistemine yönelik icraatlarının incelendiği bu çalışmada Erken Hellenistik döneme ilişkin Babil kronikleri temel kaynak olarak belirlenmiştir.
The tradition of cuneiform records in Babylon was continued by the palace and temple scribes almost until the end of the Hellenistic period, after the conquest of Babylon by the Persians. The chronological recording of the political, military and social actions of the Babylonian sovereigns enabled the enlightenment of the period in which a quite different sovereign in Babylon was experienced, especially after the expedition of the Macedonian King Alexander the Great (311 BC.). These records were also instrumental in clarifying the political attitude of Alexander and the Hellenistic Kings who shared his empire after him towards an ancient city and culture such as Babylon. Alexander insisted on the conquest of the city of Babylon, both because of its military suitability and its socio-culturally rooted royal center. After his death in Babylon, which Alexander added to his empire, the administration of this ancient city was continued by its commander Seleucus Nicator and his successors until the rule of the Parthians. Seleucus Nikator took care to adapt to the basic Babylonian traditions, which he had the opportunity to get to know closely during the time of the Babylon governor / satrapy. When the king established the Seleucid Kingdom and made Babylon a part of his kingdom, he led the subsequent Seleucid Kings to show due sensitivity to the deep-rooted faith traditions of Babylon. In this study, which examines the actions of the Seleucid Kings towards the belief system in Babylon, Babylonian chronicles of the Early Hellenistic period were determined as the main source.
