It is possible to describe a favorable fast as a true or right fast, which God wants and pleases from his servants. Quran says (al-Baqarah 2/183) “Fasting is prescribed to you as it was prescribed to those before you”. From this point of view, it is understood that fasting is also ordered for members of other religions, including Jews and Christians before Islam. This article focus on how is fasting described in the Holy Quran, Jewish and Christian scriptures? What similarities and differences exist between the depictions of acceptable fasting in the sacred texts? What is the essence of fasting in the context of “True Fasting” described in Isaiah’s Book 58, and what are the characteristics of the favorable fasting that the Lord will be pleased with in the phenomenological sense? the fasting worship, which had an ancient history, was a secret recommendation of the sacred texts. In addition, it is stated in the sacred texts that in order to have a favorable value in the sight of God, fasting should be observed in addition to manners and mysteries (wisdom), both as a means of nurturing one’s own self and as a worship that provides closer convergence in his relationship with God.
Makbul orucu, Tanrı’nın kullarından istediği ve bundan hoşnut olacağı gerçek ya da doğru oruç olarak tarif etmek mümkündür. Bakara suresi 183. ayette geçen “oruç size farz kılındığı gibi sizden öncekilere de farz kılınmıştır” ifadesinden hareketle İslam’dan önce Yahudileri ve Hristiyanları içine alan diğer din mensupları için de oruç tutmanın emredildiği anlaşılmaktadır. Bu makale, Kuran’ın dışında Yahudi ve Hristiyan kutsal metinlerinde oruç nasıl anlatılmaktadır? Söz konusu dinlerin kutsal metinlerinde makbul oruç tasvirleri arasında ne tür benzerlik ve farklar bulunmaktadır? Tanah’ın Yeşaya Kitabı, 58. bölümündeki “Gerçek Oruç” bağlamında oruç ibadetinin özünde ne vardır? ve Rab’bin hoşnut olacağı makbul orucun fenomenolojik anlamda özellikleri nelerdir? sorularına odaklanmaktadır. Kadim bir geçmişi olan oruç ibadetinin gizli ve gösterişten uzak yapılması kutsal metinlerin ortak tavsiyesidir. Bunun yanında hem insanın kendi nefsini terbiye etmede bir araç hem de Tanrı ile olan ilişkisinde yakınlaşmayı sağlayan bir ibadet olarak orucun, Tanrı katında makbul bir değere sahip olması için ahkâmı yanında adabının ve esrarının (hikmet) da gözetilmesi gerektiği kutsal metinlerde ifade edilmektedir.
