Bu çalışmada LPS ile uyarılan ovaryum hasarında timolün koruyucu etkileri araştırıldı. Bu amaçla Wistar albino dişi sıçanlar 5 gruba ayrıldı (n=35, grup=7) : kontrol, taşıyıcı, lps, timol, lps+timol. Çalışma sonunda hayvanlardan alınan numunelerde hormon (E2 ve AMH), oksidatif stres (MDA, GSH, GSH-px ve katalaz), yangısal sitokin (TNF-α, IL-6) analizleri gerçekleştirildi. Ayrıca ovaryum ve canlı ağırlıklarda ölçüldü. Lipopolisakkarit uygulaması, E2 AMH, GSH, GSH-px ve katalaz seviyelerinde azalmalara neden olurken, MDA, TNF-α ve IL-6 düzeylerinde artışa neden oldu. LPS+timol grubunda ise timol uygulaması E2 AMH, GSH, GSH-px ve katalazda artışlara, MDA, TNF-α ve IL-6 seviyelerinde ise azalmalara neden olduğu görüldü. Sonuç olarak timol uygulaması, antioksidan ve anti-inflamatuvar mekanizmalar üzerinden Lps kaynaklı hormonal, oksidatif stres, yangısal değişiklikleri olumlu olarak etkilediği ancak timolün uzun süreli etkilerinin özellikle daha ileri moleküler mekanizmalarla ortaya konmasına ihtiyaç olduğu düşünülmektedir. Bu bağlamda, timolün doz-bağımlı etkilerinin araştırılması, farklı sürelerde uygulanmasının sonuçları ve hücresel düzeydeki biyokimyasal değişimlerin incelenmesi, gelecekteki çalışmalara ışık tutacak ve bu bileşiğin potansiyel etkilerini ortaya koyacaktır. Bu bulgular, timolün terapötik potansiyelini ortaya koymaktadır, ancak klinik uygulamalar için daha fazla araştırma gereklidir.
This study investigated the protective effects of thymol on lipopolysaccharide induced ovarian damage. Female Wistar albino rats were divided into five groups (n=35, group=7): control, vehicle, LPS, thymol, and LPS+thymol. At the end of the study, estradiol 17 beta (E2), anti-Mullerian hormone (AMH), oxidative stress parameters such as malondialdehyde (MDA), glutathione (GSH), glutathione peroxidase (GSH-Px), catalase, and inflammatory cytokines such as tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) and interleukin 6 (IL-6) were analyzed in samples taken from animals. Ovary and body weights were also measured. Lipopolysaccharide treatment caused decreases in E2, AMH, GSH, GSH-Px and catalase levels but increased MDA, TNF-α and IL-6 levels. In the Lps+thymol group, thymol administration caused increases in E2, AMH, GSH, GSH-Px and catalase levels and decreased MDA, TNF-α and IL-6 levels. In conclusion, thymol administration positively affected Lps-induced hormonal, oxidative stress and inflammatory changes via antioxidant and anti-inflammatory mechanisms. However, it is thought that the long-term effects of thymol need to be demonstrated, especially by further molecular mechanisms. Within this framework, examining the dose-dependent effects of thymol, the outcomes of its application over varying durations, and investigating the biochemical changes at the cellular level will offer valuable insights for future research and elucidate the potential effects of this compound. These findings reveal the therapeutic potential of thymol; nevertheless, further studies are essential for its clinical application.
