Amaç: Artmış QTc dispersiyonu ventriküler aritmiler için bir göstergedir. Bu çalışmanın amacı diyet ve medikal tedavi ile kilo kaybı programı sonrası QTc dispersiyonunun azalmasını araştırmaktır. Yöntemler: Bu çalışmaya 12 haftalık kilo kaybı programı sonrası mevcut kilolarının en az %10'nu veren 30 (24 kadın ve 6 erkek, ort. yaş: 44±8 yıl) obez birey dahil edildi. Obezite vücut kitle indeksi'nin (VKİ) ≥30 kg/m2 olarak tarif edildi. Normal kilo ise VKİ'nin ≤ 25 kg/m2 olarak tarif edildi. Bulgular: On iki haftalık kilo kaybı programı sonrası, VKİ 42±5 kg/m2'den 36±4 kg/m2 (p<0.001) azaldı ve obez bireylerin ortalama ağırlığı 110±17 kg'dan 95±15 kg (p<0.001) azaldı. Kilo kaybının ortalama miktarı 14.5±5.0 kg (9-32 kg arasında) idi. Kilo kaybının ortalama yüzdesi ise 13% (10.0%-20.3%) idi. Maksimum QTc interval (446±19 ms'den 433±27 ms, p=0.024) ve QTc dispersiyonu (66±18 ms'den 52±25 ms, p=0.024) kilo kaybı programı sonrası önemli oranda azaldı. QTc dispersiyonun seviyesindeki azalma ile kilo kaybının miktarı arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu (r=0.487, p=0.007). Sonuç: Obez bireylerde önemli kilo kaybı QTc dispersiyon seviyesini önemli oranda azaltmıştır. QTc dispersiyon azalmasının derecesi kilo kaybının miktarı ile ilişkilidir.
Objective: Increased QTc dispersion is a predictor for ventricular arrhythmias. The aim of this study was to investigate whether QTc dispersion decreases after weight loss program with diet and medical treatment. Methods: Total 30 (24 women and 6 men, mean age: 44±8 years) obese subjects who lost at least 10% of their original weight after 12 week weight loss program were included in present study. Obesity was defined as ≥30 kg/m2 of body mass index (BMI). Normal weight was defined as ≤ 25 kg/m2 of BMI. Results: After 12 week weight loss program, BMI decreased from 42±5 kg/m2 to 36±4 kg/m2 (p<0.001) and mean weight of obese subjects decreased from 110±17 kg to 95±15 kg (p<0.001). The mean amount of weight loss was 14.5±5.0 kg (range 9-32 kg). The average percent of weight loss was 13% (10.0%-20.3%). Maximum QTc interval (from 446±19 ms to 433±27 ms, p=0.024) and QTc dispersion (from 66±18 ms to 52±25 ms, p=0.024) significantly decreased after weight loss program. A statistically significant correlation was found between decrease in level of QTc dispersion and amount of weight loss (r=0.487, p=0.007). Conclusion: Substantial weight loss in obese subjects is accompanied by significantly decreased QTc dispersion. The degree of QTc dispersion reduction is associated with amount of weight loss.
