The Sufi discipline, with knowledge of the human being and the Creator its central aim, aims to elevate the human being to the pinnacle of noble conduct and character. This endeavour in the Sufi parlance is futuwwa. It can be argued that the concept of futuwwa, or spiritual chivalry, which encompasses such moral qualities as self-sacrifice, altruism, goodness, assistance, philanthropy, acceptance of others and self-discipline, rests on such concepts as ihsan (perfect goodness), mahabba (love) and ithar (selflessness). On this account, the Sufi is not only someone who maintains their relationship with God, but who is simultaneously a productive member of society. As such, believers who have succeeded in rendering such a spirit their temperament and morality were exceptionally adapted into their societies and became exemplary personalities. It is thus possible to argue that Sufism's contribution to social peace needs to be sought in the spirit of futuwwa.
Ana gayesi insanı ve Yaratıcı'sını tanıma şeklinde özetlenebilecek olan Tasavvuf disiplininin, insanı, yüksek ahlakın zirvede temsil edildiği bir konuma yükseltme çabası da olduğu muhakkaktır. Bu çabanın Tasavvuf terminolojisindeki önemli bir karşılığının "fütüvvet" olduğu söylenebilir. Fedakarlık, diğergamlık, iyilik, yardım, hoşgörü ve nefsine söz geçirme gibi ahlakî nitelikleri kapsayan bir kavram olan fütüvvet, ihsân, muhabbet ve îsâr kavramlarının üzerinde temellenmiştir denebilir. Sufi, sadece kendisi ile Allah arasındaki münasebeti koruyan değil, aynı zamanda topluma faydalı bir birey olmak durumundadır. Fütüvvet ruhunu kendilerinde bir huy ve ahlak haline getirmeyi başarabilmiş müminler topluma fevkalade uyumlu, faydalı ve örnek şahsiyetler olmuşlardır. Tasavvufun toplumsal huzura yaptığı katkının fütüvvet ruhunda aranması gerektiğini söylemek mümkündü.
