The aim of this study was to determine physical and chemical changes during fruit development and their relationship with optimum harvest maturity for pollination variant non-astringent (PVNA) persimmon cultivars. ‘Amankaki’, ‘MKÜ Harbiye’, ‘Kaki Tipo’ and ‘Vainiglia’ cultivars were budded on Diospyros lotus seedlings in Dörtyol-Hatay ecological conditions. Fruits of different persimmon cultivars were obtained from 65 th day after full bloom (DAFB) at 15 days internal during fruit development. Fruit weight and width, fruit flesh firmness, total soluble solid (TSS), titratable acidity (TA), skin and flesh color (h° and C*) were measured on fruits samples. Fruit growth in weight and diameter followed a typical double sigmoid curve, consisting of two rapid growth stages, stage I and stage III, separated by a period of slow growth (stage II). Fruit weight of ‘Amankaki’ cultivar was lower (176.86 g) than those of ‘MKÜ Harbiye’ (250.25 g), ‘Kaki Tipo’ (256.55 g) and ‘Vainiglia’ (257.69 g) cultivars at harvest. Flesh firmness decreased during fruit growth and reached to an acceptable limit in 155th DAFB of ‘Amankaki’ and in 185th DAFB of other cultivars. During fruit development, the amount of TSS increased and the content of TA decreased. While hue values of fruit skin and flesh color h° values decreased during the fruit development period, C* values increased in same period. On the 215th day of TÇS, the lowest h° and C * values were obtained in the ‘Amankaki’ variety and more red-colored fruits were obtained compared to other varieties. According to the obtained findings, in the Eastern Mediterranean Region, the optimum harvest time in PVNA group persimmon varieties, along with fruit flesh firmness, reaches the variety of acceptable skin color, and in the ‘Amankaki’ cultivar occurred after 155th DAFB and in other varieties after the 185th DAFB.
Bu çalışmanın amacı, meyve et rengi kararsız ve buruk olmayan (PVNA) çeşitlerde meyve kalitesindegörülen değişimlerin belirlenmesi ve derim olumuyla ilişkilendirilmesidir. Araştırmada Dörtyol-Hataykoşullarında Diospyros lotus anacı üzerine aşılı meyve et rengi kararsız buruk olmayan ‘Amankaki’, ‘MKÜHarbiye’, ‘Kaki Tipo’ ve ‘Vainiglia’ çeşitleri kullanılmıştır. Çalışmada tam çiçeklenme sonrası (TÇS) 65.günden itibaren her 15 günde bir alınan meyve örneklerinde kimyasal ve fiziksel analizler (meyve ağırlığı veçapı, meyve eti sertliği, suda çözünebilir toplam kuru madde (SÇKM) ve titre edilebilir asit (TA) miktarı,meyve kabuk ve et rengi h° ve C* değerleri) yapılmıştır. Meyve ağırlığı ve çaplarında 3 farklı aşamada tipiksigmoid büyüme görülmüş olup, I. ve III. büyüme aşamaları hızlı olurken II. büyüme aşaması yavaşseyretmiştir. Derim döneminde ‘Amankaki’ çeşidinin meyve ağırlığı (176.86 g), ‘MKÜ Harbiye’ (250.25 g),‘Kaki Tipo’ (256.55 g) ve Vainiglia (257.69 g) çeşitlerinin oldukça gerisinde kalmıştır. Meyve eti sertliğimeyve gelişimi süresince azalma göstermiş ve ‘Amankaki’ çeşidinde TÇS 155. günde, diğer çeşitlerde iseTÇS 185. günde derim olumu sınırlarına inmiştir. SÇKM miktarı bu süreçte artarken, asit içeriği az da olsaazalmıştır. Meyve kabuk ve et rengi h° değerleri gelişme periyodu boyunca azalma gösterirken, C* değerleriartmıştır. TÇS 215. günde en düşük h° ve C* değerlerinin elde edildiği ‘Amankaki’ çeşidinden diğer çeşitleregöre kırmızı renge daha yakın meyveler elde edilmiştir. Çalışma sonucunda Doğu Akdeniz BölgesindePVNA grubu Trabzon hurması çeşitlerinde optimum derim zamanı meyve eti sertliği ile birlikte çeşide özgükabul edilebilir kabuk rengine ulaşması ‘Amankaki’ çeşidinde TÇS 155. günden sonra, diğer çeşitlerde iseTÇS 185. günden sonra meydana gelmiştir.
